"ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းတစ္လံုးျဖစ္ခ်င္တယ္"
ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ ညစာစားၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အိမ္စာေတြကို စစ္ေပးေနတယ္။ သူ႔ေယာက္်ားကေတာ့ ေဘးနားမွာ ထံုးစံအတိုင္း ဖုန္းနဲ႔ဂိမ္းကစားေနတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးအိမ္စာစစ္ေနတုန္းမွာ ဆရာမက မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္။ သူ႔ေယာက္်ားကလဲ ျမင္ေရာ "မိန္းမ ဘာျဖစ္လို႔ငိုတာလဲ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ" လို႔ေမးတယ္။ မိန္းမ - မေန႔တုန္းက ကၽြန္မေက်ာင္းသားေတြကို "ကၽြႏ္ုပ္၏ဆႏၵ" ဆိုၿပီး စာစီစာကုံးေရးခိုင္းလိုက္တယ္။ ေယာက္်ား - ေအး အဲဒါနဲ႔ မင္းက ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ။ မိန္းမ - ေနာက္ဆံုးစာအုပ္ကို စစ္ရတာ ငိုခ်င္လာလို႔ပါ။ ေယာက္်ား - ဘာမ်ားေရးထားလို႔လဲ။ မိန္းမ - သူေရးထားတာ နားေထာင္ၾကည့္။ "ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆႏၵကေတာ့ ဖုန္းတစ္လံုးျဖစ္ဖို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေဖနဲ႔အေမဟာ သူတို႔ဖုန္းေတြကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ အဲဒီဖုန္းေတြကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး အခ်ိန္ယူေနရလို႔ တခါတေလ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖရံုးက ပင္ပန္းၿပီးျပန္လာတဲ့အခါလဲ ဖုန္းကိုေတာ့ အခ်ိန္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အခ်ိန္မရွိဘူး။ သူတို႔ေတြ အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္လုပ္ေနတုန္း ဖုန္းျမည္ရင္ ခ်က္ခ်င္းသြားကိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္လုပ္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္ငိုေနရင္ ဂ႐ုစိုက္ခ်င္မွ စိုက္တာ။ သူတို႔ေတြဖုန္းနဲ႔ ကစားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မကစားၾကဘူး။ သူတို႔ေတြ သူမ်ားနဲ႔ဖုန္းေျပာေနရင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာ အေရးႀကီးရင္ေတာင္မွ နားမေထာင္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ... ____________________________________
" ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းတစ္လံုးျဖစ္ခ်င္တယ္" ____________________________________
ဇာတ္လမ္းကိုလဲ ၾကားၿပီးေရာ ေယာက္်ားျဖစ္သူပါ အရမ္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၿပီး "ဘယ္သူေရးတာလဲ" လို႔ေမးတယ္။ မိန္းမျဖစ္သူေျဖလိုက္တာက "ငါတို႔သားေရးတာ" တဲ့။ ေခတ္မွီပစၥည္းေတြဟာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ မိသားစုနဲ႔ ဆက္သြယ္တာ လြယ္ကူေစဖို႔ျဖစ္ရမယ္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ... အဆက္အသြယ္ျပတ္ဖို႔ မျဖစ္ရဘူး။ ကေလးေတြဆိုတာ သူတို႔အနီးအနားမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာမွန္သမွ် ျမင္တယ္။ ခံစားတယ္။ အဲဒါေတြကို သူတို႔ရဲ႕စိတ္ႏွလံုးထဲမွာစြဲၿပီး သူတို႔ဘဝမွာ အမ်ားႀကီးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္။ သူတို႔ေလးေတြ ေကာင္းေကာင္းႀကီးျပင္းေစဖို႔ ကေလးေတြကို လိုအပ္တဲ့ဂ႐ုစိုက္မႈေပးရေအာင္။ Credit . Myat Zaw Oo
Comments
Post a Comment