ဘ၀အေမာေတြႏွင့္ၾကံဳလာတဲ႔အခါ.....

တစ္ခါက ဤမဟာဘဒၵကမၻာရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ရွိေလသတဲ့။ တစ္ေန႕မွာ သမီးလုပ္တဲ့သူက အေဖကိုတုိင္တည္တယ္။ သူ႕ဘဝမွာအဆင္မေျပတာေတြမ်ားေနတယ္ေပါ့။ ဘာလုပ္လုပ္အဆင္မေျပတာေတြခ်ည္းမို႕ အားကျပတ္ေနၿပီး အရာရာကို လက္ေလွ်ာ့ခ်င္စိတ္က ေပါက္ေနၿပီ ေဖေဖရယ္။ တိုက္ရခုိက္ရတာ၊ ရုန္းရကန္ရတာလည္း သမီးမွာေမာလွပါၿပီ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီရွင္။ ျပႆနာတစ္ခုေျပလည္သြားလို႕မွ မနားရေသးဘူး ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခုက ထပ္တက္လာနဲ႕ ဘဝဆုိတာ ဒုကၡတြင္းႀကီးထဲ  ေဇာက္ထုိးဆင္းေနရသလိုပါပဲ ေဖေဖရယ္၊ သမီးေတာ့ စိတ္ညစ္တယ္ လူေတာင္ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ဘာညာစသည္ျဖင့္ ဖေအကို တုိင္တည္ရင္း ညည္းရွာတယ္။ ဖေအ လုပ္တဲ့လူက စာဖိုမွဴးႀကီးပါ။ သမီးကလည္း အဲဒီလို ညည္းညဴတုိင္တည္လာေရာ ဖေအက ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႕သမီးကို လက္ဆြဲၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေခၚသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိုးသံုးလံုးထဲကုိ ေရေတြျဖည့္ၿပီး မီးျပင္းျပင္းနဲ႕ ဖုိသံုးဖုိေပၚမွာတည္လိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး။ မီးေတြကျပင္းေတာ့ သံုးအုိးစလံုးထဲကေန ေရေတြက ပြက္ပြက္ဆူလာေတာ့တာေပါ့။ ေရေႏြးလည္းဆူေရာ ဖေအလုပ္တဲ့သူက တစ္အိုးထဲကုိ မုန္လာဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အိုးထဲကို ၾကက္ဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အိုးထဲကိုက်ေတာ့ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ ထည့္လုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အုိးေတြကို ဒီအတုိင္းဆက္တည္ထားလိုက္တယ္။ စကားေတာ့တစ္လံုးမွ မေျပာဘူး။ သမီးလုပ္တဲ့သူက ေဖေဖ့ႏွယ္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနျပန္တာလဲလို႕ ေတြးရင္းစိတ္က  တယ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘာကိုမဆုိ အေၾကာင္းမဲ့ မလုပ္တတ္တဲ့ ဖေအ့အေၾကာင္းကို သိထားေတာ့ အံကေလးတင္းရင္း စိတ္မရွည္စြာနဲ႕ပဲ ေစာင့္ေနရပါေတာ့တယ္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ဖေအလုပ္တဲ့သူက မီးသံုးဖုိစလံုးကိုသတ္လုိက္ၿပီး ပထမအိုးထဲက မုန္လာဥေတြကုိဆယ္၊ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲထည့္တယ္။ ေနာက္တစ္အုိးထဲက ၾကက္ဥေတြကုိလည္းဆယ္ၿပီးတျခားပန္းကန္ထဲထည့္တယ္။ ေနာက္ဆံုးအိုးထဲကလက္ဖက္ရည္ႀကမ္းေတြကုိလည္း ပန္းကန္တစ္လံုးထဲထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သမီးဖက္ကုိလွည့္ၿပီးေမးလုိက္တယ္။ " ကဲ .. သမီးေလးေရ၊ ဒါေတြက ဘာေတြလဲ.. " " မုန္လာဥျပဳတ္ရယ္၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ရယ္၊ ေရေႏြးၾကမ္းရယ္ပါ ေဖေဖ.. " သမီးက အဲဒီလိုေျဖလုိက္ေတာ့ ဖေအက သမီးကုိ သူ႕နားလာခုိင္းၿပီး မုန္လာဥေတြကုိစမ္းခုိင္းတယ္။ သမီးကဖေအခုိင္းတဲ့အတုိင္း မုန္လာဥျပဳတ္ေတြကုိဇြန္းနဲ႕ထုိးႀကည့္ၿပီးေနာက္ " ေဖေဖ့မုန္လာဥေတြက ေပ်ာ့ျပဲေနၿပီ.. " လို႕ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဖေအက သမီးစကားကုိ အမႈမထားပဲ ၾကက္ဥျပဳတ္တစ္လံုးကုိယူၿပီး သမီးကို ခြဲခုိင္းျပန္တယ္။ အေပၚက အကာကုိခြာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီးက်က္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ၾကက္ဥျပဳတ္ေပါ့။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္းကုိ ျမည္းၾကည့္ဖုိ႕  ဖေအကခုိင္းလုိက္ျပန္တယ္။ သမီးလုပ္တဲ့သူက ျပံဳးလိုက္မိေနရင္းကေန ဖေအခုိင္းတဲ့အတုိင္း အေငြ႕တေထာင္းေထာင္း ထေနတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကုိ တဖူးဖူးမႈတ္လုိ႕ ျမည္းလုိက္ရပါတယ္။ အင္မတန္ေမႊးပ်ံ႕ၿပီးအရသာရွိတဲ့လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းျဖစ္ေနတာကုိလည္း သတိထားလုိက္မိတယ္။ " ေဖေဖဘာကုိေျပာခ်င္တာလဲဟင္… "  လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကိုအရသာခံရင္း သမီးကမေအာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေမးလုိက္ရပါေတာ့တယ္။ ဖေအကရွင္းျပတယ္။ " မုန္လာဥရယ္၊ ၾကက္ဥရယ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ရယ္ဆိုတဲ့မတူတဲ့အရာသံုးမ်ိဳးဟာ တူညီတဲ့ဒုကၡျဖစ္တဲ့ ေရေႏြးပူပူထဲမွာ တစ္ျပိဳင္တည္း တစ္ညီတည္း ထည့္အျပဳတ္ခံခဲ့ရတာခ်င္းအတူတူ တံု႕ျပန္ပံုခ်င္းက်ေတာ့ မတူဘူးေလ သမီးရဲ႕။  မုန္လာဥဟာေရေႏြးထဲမေရာက္ခင္တုန္းကေတာ သန္သန္မာမာ၊ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႀကီးရယ္၊ အဲ.. ဒါေပမဲ့ ေရေႏြးနဲ႕လည္းအျပဳတ္ခံလုိက္ရေရာ တစ္ခါတည္းကိုေပ်ာ့ဖတ္ၿပီး ခ်ိနဲ႕သြားေတာ့တာပဲ။  ၾကက္ဥကက်ေတာ့ ေရေႏြးထဲ မေရာက္ခင္က အထိမခံဘူး ထိလုိက္တာနဲ႕ ဖတ္ခနဲကြဲမွာ အေသအခ်ာေနာ္။ အေပၚခြံပါးပါးေလးက အထဲက အရည္ၾကည္ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ေလးေတြကိုကာရံထားရတဲ့အေနအထားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေရေႏြးဆူဆူထဲမွာလည္း ၾကာၾကာေလးေနလိုက္ရေရာ အဲဒီေပ်ာ့အိအိအတြင္းသားေတြ အားလံုး မာကုန္တာပဲ မဟုတ္လား သမီးရဲ႕..။  ေအး.. လက္ဖက္ေျခာက္ကေတာ့ တစ္ဘာသာပဲ။ ေရေႏြးပြက္ပြက္ထဲလည္း ေရာက္သြားေရာ အဲဒီပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ေရကုိပါ လက္ဖက္ရည္အျဖစ္  ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္တယ္။ " " ကဲ... အေဖ့သမီးကေရာ ဘာလဲ ။  မုန္လာဥလား ၊ ၾကက္ဥလား ၊ လက္ဖက္ေျခာက္လား ။ ေလာကဓံဆုိတာေတာ့ လူတုိင္းရင္ဆုိင္ၾကရတာပဲ သမီး ။ အဲဒီေလာကဓံန႔ဲ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါမွာ  သမီးက ဘယ္လိုတုံ႔ ျပန္လိုက္ခ်င္သလဲ ။ မုန္လာဥလုိ တံု႔ ျပန္မလား ၊ ၾကက္ဥလို တုံ႔ ျပန္မလား ၊ လက္ဖက္ေျခာက္လုိ တုံ႔ ျပန္မလား  သမီးဘာသာ စဥ္းစားေပေတာ့ကြယ္ " ပံုျပင္ေလးကေတာ့ဒါပါပဲကြယ္။ စာဖတ္သူလူႀကီးမင္းကေရာဘယ္လိုပါလဲ။ အျပင္ပန္းအျမင္မွာေတာ့ မုန္လာဥလိုမာမာခ်ာခ်ာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႀကီးနဲ႕ ေလာကဓံနဲ႕ တကယ္တမ္းရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ ေပ်ာ့ေခြႏြမ္းရိၿပီးအားကုန္သြားမယ့္လူစားမ်ိဳးပါလား။ ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္ဥလုိလူစားလား။ အစတုန္းကေတာ့ ထိလြယ္ရွလြယ္တယ္။ စိတ္ကလည္းေပ်ာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ေသျခင္းတရားလုိ ရွင္ကြဲကြဲတာလုိ ခြ်တ္ၿခံဳက်တာလို ၾကမၼာဆုိးတစ္ခုခုကို အျပင္းအထန္ခံစားၿပီးရတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ နင္လားဟဲ့.. ေလာကဓံဆုိတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ ထီမထင္တဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႕ မာေက်ာေက်ာ ေတာင့္တင္းတင္းႀကီးျဖစ္သြားမယ့္လူစားမ်ိဳးလား။ မျပဳတ္ခင္ၾကက္ဥနဲ႔ ျပဳတ္ၿပီးသားၾကက္ဥလုိပဲ အျပင္ပန္းအျမင္မွာ သိပ္မကြာလွေပမယ့္ အတြင္းမွာ ခါးသီးမာေက်ာေနတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ လူမ်ားျဖစ္ေနမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ စာဖတ္သူလူႀကီးမင္းဟာ လက္ဖက္ေျခာက္လုိလူစားမ်ိဳးလား။ ေရပူ ကုိ ေတာင္ အသြင္ေျပာင္းေပးႏုိင္စြမ္းရွိတာမ်ိဳးေလ။ လက္ဖက္ေျခာက္ဆုိတာက ေရေႏြးဆူေလေလ ပြက္ေလေလ လက္ဖက္ရည္အရသာေကာင္းေလေလေပါ့။ လက္ဖက္ေျခာက္လိုလူဆုိတာကလည္း ဒုကၡသုကၡေတြ အရွိန္တက္ေလေလ အရည္အခ်င္းေတြ ပိုရွိလာေလျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ ပိုေကာင္းတဲ့အေျခအေနကုိ ဖန္တီးေပးႏုိင္သူျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ကဲ.. စာဖတ္သူ လူႀကီးမင္း ေလာကဓံကုိ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မယ္ စိတ္ကူးပါသလဲ ။ စာဖတ္သူဟာ လူ မုန္လာဥလား ၊ လူ ၾကက္ဥလား ၊ လူ လက္ဖက္ေျခာက္လား ။ ေရးထားတဲ့ လူနာမည္ပါမလာဘူးခင္ဗ် ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ Note ထဲမွာ :)  ေရးထားတဲ့လူနာမည္ မေဖာ္ျပေပးနုိင္တာ ခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ာ :)